Blessure leed

Helaas heb ik er de afgelopen maanden ook een keer fors aan moeten wennen hoe het is om geblesseerd te zijn. Aanvankelijk leek het slechts wat overbelasting van mijn li knie, maar rustiger aandoen en ontzien gaf maar beperkte verbetering. Dus mijn bevriende fysiotherapeut Hans ingeschakeld, meestal helpt dat snel. Niet dit keer helaas.
Maar eerst nog een korte terugblik op 1e helft 2017. Herstel van marathon Valencia ging gewoon goed, rustig afgetrained en al spoedig kwam de planning voor Dublin marathon, 29 oktober 2017. Een mooi relatief vlak parcours, met een verwacht gunstig klimaat. En dat samen met een paar loopmaatjes, Michel (2x) en Stefan, zodat we nog wat Dublin vertier konden meemaken.

Op 17 april liep ik de halve marathon van Haarzuilens, rustig aan liep ik naar 1.55.45. Fungeerde als haas voor iemand die voor het eerst een halve zou lopen en graag onder de 2 uur wilde lopen. En een kleine maand later op 21 mei de LoopvanLeidsche Rijn, de 15 km., ook hierbij lekker gelopen naar een tijd van 1.14.32. Geen PR, maar best tevreden.

Gaandeweg in juni begon ik wat lichte klachten aan de voorzijde van mijn li knie te krijgen, maar ach, wat denk je, pijntje hier pijntje daar. Niet zeuren. Vakantie kwam er aan, maar ook tijdens de vakantie had ik toch het idee dat mijn knie niet echt beter werd, dit terwijl ik duidelijk minder liep. Eenmaal terug in Nederland liep ik op zondag 20 augustus ruim 19 km., richting marathon schema voor Dublin. Was in regio Soesterduinen en Amersfoort. Daags daarna bij fysiotherapeut was mijn linker knie fors gezwollen en een ernstig gezicht van Hans daarbij, schrok er zelf ook van. Rust, veel minder lopen en afwachten. Maar dat was helaas niet voldoende. Was het slijtage? Meniscus? Of een combinatie? Wat wel een beetje dom was bleek de staat van mijn schoeisel te zijn. Maar was dat het alleen? Met slechts nieuwe schoenen aanschaffen bleek ik er niet te zijn. Wel gedaan uiteraard. Veel hardlopen was er deze periode niet bij. De overtollige energie probeerde ik kwijt te raken door mijn racefiets te pakken. Tevens regelmatig samen met Lisette steeds langere wandelingen makend in de omgeving. Het was een goede training voor de stevige tochten die ons in Afrika over een paar maanden te wachten stonden.

Eind oktober toch naar Dublin gegaan, had tenslotte een startnummer en alles was geboekt. Samen met Michel C. aan de start en de eerste 7.43 km meegelopen. De sfeer en enthousiasme van het publiek was mooi. Kostte moeite om uit te stappen, maar was toch echt verstandiger. Daarna bij 40 km. punt weer ingestapt om andere Michel te assisteren tot aan de finish. Ben zelf nog nooit zo fris en helder gefinished bij een marathon, ook wel eens leuk. Het geheel in Dublin voor en na de marathon met elkaar was een leuke belevenis.

Na terugkomst in Nederland diagnostiek laten doen, eerst een gewone rontgen foto die gelukkig geen tekenen van slijtage liet zien, maar de MRI van 7 november liet helaas toch een binnen meniscusprobleem zien. Toch een tegenvaller maar wel een verklaring voor de klachten en het feit dat klachten blijven bestaan. Orthopaed bezocht met een korte maar krachtige boodschap: als u geopereerd wil worden dan is dat goed, maar garantie gaat u niet krijgen.

Probeerde te wennen aan het idee, wil ik blijven hardlopen en in welke intensiteit, hoe krijg ik de dingen rond een OK gepland? Half december hakte ik de knop door, klachten bleven bestaan en knie wilde maar niet slinken qua zwelling. Afspraak gemaakt om op 1 maart 2018 te laten opereren. Eerst gelukkig jan./febr. 2018 met vakantie waarbij de beklimming van een 3000 meter hoge bergvulkaan in Oost Congo op het programma staat. Dat was toch echt een prioriteit.
Het ging die periode wonderbaarlijk goed, klachten namen fors af, kon zelfs weer op mijn knieen hurken, iets wat maanden niet mogelijk was geweest. Wat was wijsheid aangaande wel/niet opereren? Heel voorzichtig begon ik half februari met hardlopen, 4-5 km per keer, van lieverlee uitbreiden naar meer km.. Al met al te weinig klachten (of is het motivatie ?) om te laten opereren, OK dus afgezegd. Van lieverlee meer km. makend, op 20 maart zelfs 10 km., met zeer weinig reactie.

Zou het dan toch zonder OK goed gaan komen? Durfde het bijna niet te geloven.

Marrakech 28 januari 2017

Mijn eerste loopwedstrijd in Afrika. En wel in Marokko. Relatief kort op de Marathon van Valencia kostte de voorbereiding van een halve marathon mij niet heel veel tijd.
Samen met Paul, mijn dochter Elsa haar vriend, zijn vader Etienne, en mijn vriend Louis stonden wij te samen met een paar duizend enthousiastelingen op de vroege ochtend van 28 januari aan de start van de halve marathon van Marrakech. De zon scheen volop die dag en was het bij aanvang om 8.30 een graad of 12, gaande de loop was ik heel blij dat ik zo minimaal mogelijk gekleed was. We liepen om de hele stad heen, eerst met uitzicht op de besneeuwde Atlas toppen, ongeveer 50 km van Marrakech vandaan, vervolgens zon in de rug en dat was heerlijk, merkte ik dat het lopen makkelijker ging. Aan mijn kilometer tijden was dat ook te zien, ging sneller. Werd warmer en warmer en na 1.50.07 kwam ik in goede conditie over de finish. Mijn hardloopshirt kon ik wel uitwringen van het zweet. Lisette en Karlijn stonden aan de finish ons op te wachten. Een omhelzing bleef achterwege om begrijpelijke redenen.
Paul liep zijn eerste halve marathon net boven de 2 min., en Etienne volgde kort daarna. Ook Louis kwam voldaan over de finish en was tevreden met zijn resultaat.

En nu op naar een volgende uitdaging: en dat wordt.... Dublin Marathon  op zaterdag 28 oktober 2017

Valencia Maraton 20 november 2016

Ben me ervan bewust dat ik niet een leger volgers heb, maar zij die mij wel volgen moeten gedacht hebben dat hij de marathon niet gelopen heeft. Gelukkig is het tegendeel waar. Alleen was het er nog niet van gekomen om een blog te schrijven. Inmiddels bijna 2 maanden geleden dat we met een groepje fanatiekelingen naar Valencia trokken. Speciaal voor hen die alleen in de tijd geïnteresseerd zijn, hierbij mijn eindtijd 3.59.11. Onder de 4 uur en daar was ik blij mee. Na Rotterdam april 2016, waar ik ruim boven de 4 uur en met heel veel moeite over de finish kwam was dit toch weer een goed resultaat. Al weer mijn zesde marathon.





Iedere marathon heeft zijn bijzonderheden. Dit keer was het bijzonder dat zowel bij de heenreis als ook bij de terugreis een aantal grote keniaanse marathonlopers in hetzelfde vliegtuig als wij zaten. Zo mocht ik de hand schudden van Geoffrey Mutai, winnaar van New York en Berlijn marathon. Tijdens de Valencia Marathon stapte hij halverwege uit. En op de terugvlucht zat ik zelfs naast de winnaar van de marathon, Victor Kipchirchir.

Links Geoffrey Mutai

links 3.59 en rechts 2.07

Citaat uit "Hardloopnieuws":

Bij de mannen is de winst voor Victor Kipchirchir met 2.07.39 u. Er zijn veel sterke Kenianen in Valencia, maar Kipchirchir heeft de beste benen. Er zijn 13 mannen met betere persoonlijke records dan de latere winnaar, plus debutanten met halve marathontijden vlot onder het uur in deze sterk bezette marathon. Geoffrey Mutai verdwijnt uit de race en de winnaar laat ook favorieten als Gilbert Yegon, Peter Kirui en de winnaar van vorig jaar John Mwangangi kansloos. De mannen lopen in het begin een hoog tempo met een doorkomst halverwege van 1.02.31 u. Op 40 kilometer zijn er nog drie kanshebbers voor de zege en Kipchirchir kan Yegon (2.08.04) en Kirui (2.08.12) kwijtspelen. Beide winnaars hebben dit jaar ook al een voorjaarsmarathon gewonnen en zij maken nu opnieuw flink progressie. Ayabei was de snelste in Barcelona en Kipchirchir in Santiago (Chili). In totaal zijn er 19.000 deelnemers in Valencia

Het herstel na de marathon verloopt goed, na de gebruikelijk paar dagen spierpijn. En na 1-2 weken gaat er weer langzaam gelopen worden. Op naar een volgende uitdaging, of beter gezegd een halve uitdaging. De halve marathon van Marrakech in Marokko staat voor zondag 29 januari 2017 op het programma.