Was eind maart voldoende krachtig en hersteld om me in te schrijven voor de Tien van De Haar op 2 april 2018. Een halve marathon was nog niet verstandig. Wist dochter Elsa en haar vriend Paul te motiveren hiervoor en dat was een extra boost om gedrieen een leuke middag hiervan te maken. Niet eerder hadden we met zijn drieen gelopen.
En ook dit keer voor mij voelde het als een soort "come back", dit maal in een veel groter evenement dan de PPP loop.
Met elkaar liepen we een vlakke race met als doel onder de 52 min. binnen te komen op het centrum van Haarzuilens, locaal bekend als de Brink. En dat ging goed, Elsa had zelfs de laatste km. nog energie over en kwam als eerste van ons over de finisch.
Zelf stopte mijn tijd bij 50.33 min., geen toptijd, maar was tevreden hiermee. Had de laatste maanden niet meer zo ver en met die snelheid kunnen lopen. En vooral de dagen daarna was de reactie van mijn knie gunstig. Niet 100% klachtenvrij, maar veel beter dan daarvoor.
 |
| VLNR ?, Peter, Paul en Elsa |
En daar bleef het niet bij. De training en afstanden langzaam opgehoogd en half april alweer 2 x 15 km met vlak schema gelopen.
Voor de komende weken staat de LoopvanLeidseRijn op 3 juni op het programma, 10 of 15 km., en wie weet over een paar weken op 19 mei de halve van IJsselstein, dat zou toch te mooi om waar te zijn. En daarna......?
Een najaarsmarathon in binnen of buitenland lonkt, maar 15 km is nog lang geen 42 km. en 195 meter.
Wil dit blog afsluiten met de opmerking dat ik de blog schrijf op de dag van de Boston marathon, waarbij Abdi Nageeye stunt met een zevende plaats. Fikse kou, harde wind en gigantische hoosbuien maakten de Boston marathon ongelooflijk zwaar. De winnaar werd Yuki Kawauchi in 2.15.58.
Wil ik daar ooit een keer bij zijn? Of zal ik daar ooit een keer bij zijn? De tijd zal het leren.
