Laatste dag in the "Big Apple", afsluiting.

In het raceboek stond dat iedere finisher binnen de 4.00 uur in de New York Times zijn naam en uitslag terug kon vinden op maandag. Dat had ik dus niet gehaald, maar toch bleek dat de limiet opgerekt was naar 4.40, oftewel wel een vermelding. Je hebt echt een vergrootglas nodig, maar ik stond inderdaad vermeld. Eens in je leven een vermelding in de NY Times, wat kan een mens nog meer verlangen.

De maandag na de marathon moest ik zelfs voor een verdieping in het hotel de lift nemen. De benen waren fors stijf en pijnlijk bij iedere stap omhoog of omlaag. En dan moet je geboekt hebben om naar het binnenste van het Vrijheidsbeeld te gaan, ruim 100 treden wenteltrap op en af en geen lift. Eindelijk eens in het hoofd van een vrouw kijken, zoals een van mijn groep grapte. Het weer was prachtig, zo ook het uitzicht vanuit de doornenkrans van het Vrijheidsbeeld en uiteindelijk kwam ik stapje voor stapje beneden.

Later nog naar de Memorial site van de Twin Towers, de footprint van de twee torens als een bassin met neerstortend water. Indrukwekkend, iedere keer weer als ik in New York ben bij wat voorheen Ground Zero was. Een vlakke plek is het al lang niet meer, met veel bouwactiviteiten. Zo heeft de Freedomtower zijn hoogste punt bereikt. Aan de randen van de bassins staan alle namen van de slachtoffers. Daarbij viel mijn oog op een medaille van de marathon die niet doorging in 2012, met als bijschrift een ter nagedachtenis.

Dinsdag was de laatste dag, 's ochtends nog naar Central Park gegaan en liep de laatste 400 meter in Central Park van het parcours wandelend, dit keer zonder de pijn in mijn benen. Mijn loopschoenen hadden me het afgelopen jaar meer dan 1500 km. ver gebracht en tot slot ook nog een marathon afstand, ze waren geheel versleten en heb ze achtergelaten in New York.
De 2 kleuren finish lijn, blauw van New York en geel aangevend de verbinding met Boston marathon, waar een half jaar geleden de bomaanslag was, nam ik nog een keer goed in mij op, de gemaakte foto spreekt voor zichzelf. De handschoen draagt de namen van de vijf boroughs in New York waardoorheen de marathon gaat.

Als laatste foto de marathoner / finisher en schrijver van dit blog bij het standbeeld van Fred Lebow, de inmiddels overleden initiatief nemer van dit grootse loopevenement.

Eindelijk: de start, zwaar, maar voldaan

Het was vroeg, rond 4 uur opstaan. Laatste spullen pakken, ontbijten en de bus in. Om half acht waren we bij het start terrein, vlakbij de grote Veranazzo Bridge, waar het lange wachten begon.
Had met mijn neef Sebastiaan, die in USA werkt, afgesproken, daar we samen in de 2e "wave" waren ingedeeld. De overige van mijn groep starten later. Het was koud op een vlak terrein, gelukkig werden er warme mutsen uitgedeeld en thee en de onmisbare donuts. Samen met Bas wachten ik de laatste 2 uur af, onderwijl vaak naar de toilet gaand, van de spanning of van de koude?

De beveiliging was stevig  met zwaar bewapende anti terreur eenheden en vele helicopters in de lucht. Eindelijk om 10.05 klonk voor mij startschot, een echt kanonsschot. Begin van de loop was prachtig, met schitterend uitzicht op Manhattan en daarna door Brooklyn, heel veel zeer enthousiast publiek.  Om iedere paar honderd meter een swingende band. Tot halverwege ging het prima. Maar na de Queensboro Bridge, een lange en steile brug die naat Manhattan leidt werd het zwaarder. De bovenbenen gingen pijn doen en voedingsgel gaf weinig verbetering. De tijden gingen oplopen, was blij dat de finish er was. de tijd was 4.15.40.

In ieder geval een PR, maar dat kon ook niet anders als het je eerste marathon is. Als foto het moment dat de medaille omgehangen wordt. Dit jaar had ik hem echt verdiend.

Onze hele groep had de finish gehaald, een succesvollere afsluiting hadden we niet kunnen wensen.
Terug in hotel deed een warm bad en even lekker liggen in een warm bed wonderen, later die avond was er een feestavond, maar liefst in het Empire State Building. Het verloren gegane vocht en de kwijtgeraakte calorieën van 26.2 miles werden ruimschoots aangevuld.

Allerlaatste vormloopje.

Het stelde niet zoveel voor. Vanochtend vroeg op zaterdag laatste loopje gedaan en niet zomaar ergens want het was On Broadway. Het weer vandaag is prachtig. Later die dag tegen de 20 graden. Weinig gedaan, wat shoppen, stoel in de zon recht tegenover Flatirion building. De eerste wolkenkrabber in NY met zijn bekende opvallende strijkijzer vorm

Openingsceremonie, Parade of the Nations

Vrijdagavond was de openingsceremonie bij de finish line in Central Park. Een van onze groep, Petra, liep mee in een groepje die Nederland vertegenwoordigen. We konden op tribunes het van dichtbij meemaken.  Mijn neef Sebastiaan had zich ook bij ons gevoegd. Ook hij gaat zondag voor de herkansing. Een vuurwerk sloot het geheel af. Kortom we raken helemaal in de juiste stemming. Later die avond met mijn andere neef Robert heerlijk italiaans gegeten.

New York aangekomen

Na een goede vlucht met meer dan 100 lopers in het vliegtuig donderdagmiddag aangekomen op JFK airport. Zat zelf naast een joodse rabbijn die naar een wereldconferentie in Brooklyn ging met meer dan 5000 deelnemers. Op mijn bijeenkomst komen meer dan 45.000 hardlopers kon ik hem vertellen. We hebben van allerlei dingen besproken tijdens de vlucht. Een bijzondere ervaring.

Hebben s middags direct wat gelopen, de High Line, eenoude treinlijn die tot eem looppark gemaakt is, zo n 15 meter bovn de stad.

Later die avond Halloween ondergaan, de een nog vreemder er uitziend dan de ande ander. Batman en zokn nieuwste batcar was er ook. Tenslotte van uitzicht hotelkamer, verlicht empire state building. Straks startnummer ophalen.