Eindelijk: de start, zwaar, maar voldaan

Het was vroeg, rond 4 uur opstaan. Laatste spullen pakken, ontbijten en de bus in. Om half acht waren we bij het start terrein, vlakbij de grote Veranazzo Bridge, waar het lange wachten begon.
Had met mijn neef Sebastiaan, die in USA werkt, afgesproken, daar we samen in de 2e "wave" waren ingedeeld. De overige van mijn groep starten later. Het was koud op een vlak terrein, gelukkig werden er warme mutsen uitgedeeld en thee en de onmisbare donuts. Samen met Bas wachten ik de laatste 2 uur af, onderwijl vaak naar de toilet gaand, van de spanning of van de koude?

De beveiliging was stevig  met zwaar bewapende anti terreur eenheden en vele helicopters in de lucht. Eindelijk om 10.05 klonk voor mij startschot, een echt kanonsschot. Begin van de loop was prachtig, met schitterend uitzicht op Manhattan en daarna door Brooklyn, heel veel zeer enthousiast publiek.  Om iedere paar honderd meter een swingende band. Tot halverwege ging het prima. Maar na de Queensboro Bridge, een lange en steile brug die naat Manhattan leidt werd het zwaarder. De bovenbenen gingen pijn doen en voedingsgel gaf weinig verbetering. De tijden gingen oplopen, was blij dat de finish er was. de tijd was 4.15.40.

In ieder geval een PR, maar dat kon ook niet anders als het je eerste marathon is. Als foto het moment dat de medaille omgehangen wordt. Dit jaar had ik hem echt verdiend.

Onze hele groep had de finish gehaald, een succesvollere afsluiting hadden we niet kunnen wensen.
Terug in hotel deed een warm bad en even lekker liggen in een warm bed wonderen, later die avond was er een feestavond, maar liefst in het Empire State Building. Het verloren gegane vocht en de kwijtgeraakte calorieën van 26.2 miles werden ruimschoots aangevuld.