Periode na Boston Marathon.....op naar Marrakech Halve Marathon 26 januari 2020

Na Boston marathon hadden Lisette en ik een aanvullende vakantie waarbij we tante Corrie en neef Robert met zijn vriend Jim konden ontmoeten. Het was een leuke tijd en eigenlijk herstelde ik fysiek best snel van de marathon, misschien zelfs wel sneller dan bij eerdere marathons.
Maar eenmaal terug in Nederland was het moeilijk om de draad van lopen op te pakken. Fysieke klachten van beide heupen begonnen hinderlijke vormen aan te nemen. De fysiotherapeut moest er weer aan te pas komen.
Weekend van 13 juli waren we in Londen, waar dochter Elsa en haar vriend Paul studeren. Paul zijn ouders waren eveneens van de partij.  Een afstand van 10K in Regents Park moest toch wel kunnen en dat is ook gelukt maar pijntje hier en pijn daar. Elsa liep een mooie tijd, ze werd zelfs 10e bij de vrouwen.

London 10K 13 juli 2019: Peter 55.55,  Etienne 52.01 (knap hoor), Elsa 48.21 (10e ) en Paul 48.29

Paul                   Etienne             Elsa                      Peter

De 2e helft van 2019 bleef het halen en brengen, eindeloos fysiotherapie, hele korte afstanden lopen en begon de racefiets te her ontdekken, zo kon ik mijn duurconditie op peil houden. Eind augustus waren mijn fysieke klachten voor 80/90% weg en werd het tijd om afscheid te nemen van mijn fysiotherapeut Jelle, die dat ook een goed idee vond.
Zou een langere afstand dan 10K nog mogelijk zijn of eindigde in 2019 min of meer mijn amateur hardloopcarrière? Dit accepteren zo ver was ik nog niet. Wat wel heel goed ging betrof mijn linker knie, die 2 jaar daarvoor nog fors met vocht gevuld was en een gescheurde meniscus liet zien. Zo zie je maar dat conservatief beleid toen een heel goed beleid is geweest.
Al met al ging het langzaam steeds beter en kon de frequentie van hardlopen opgevoerd worden naar 3 x per week. Samen met Michel Cox voerden we de afstand per weekend verder op tot 16-17K. Begin januari 2020 had ik nog een prachtige ervaring om als scheepsarts naar Antarctica te gaan. Aldaar een rondje lopen zat er niet in, maar in Buenos Aires, op de heen en terugreis, en zelfs op een loopband in het vooronder van de Hondius op volle zee had ik toch nog de nodige K's kunnen maken. Gunstig voor mijn algemene conditie was ook dat er een "zero alcohol for staff" on board was. Begon echt weer zin in het lopen te krijgen en zo kon ik voor de 3e keer aan de start staan op zondag 26 januari 2020 bij de Marrakech halve marathon. De beide families waren compleet met kinderen eveneens aanwezig zo ook de nodige andere hardloopvrienden uit Nederland.

Peter                        Michel   Hu                     Arjan
Michel B ontbreekt....was al gestart aan zijn hele marathon.

De dag van de marathon was prachtig weer, ideale omstandigheden. Zon, helder, geen wind en aanvangstemperatuur van zo'n tien graden. Beter kon niet. Of het moesten de uitlaatgassen zijn van alle brommertjes die onderweg aan het pruttelen waren. Etienne en ik zouden samen op weg gaan, vond het zelf best wel spannend hoe het zou gaan, na lange tijd weer een grotere afstand.We zouden onze eigen race lopen, niet te snel van start en proberen zo gelijkmatig te lopen. En dat is gelukt! Dit keer voor mij een mooie "negative split" met een netto finish tijd van 2.00.24. Hiermee in het totale deelnemersveld iets boven de 50% uitkomend en dat bij ruim 6000 mannelijke deelnemers.Wel langzamer dan het jaar daarvoor, maar de voldoening was groot en dan vooral omdat fysieke klachten uitbleven. Het lijkt er op dat ik de problemen van Boston Marathon achter me gelaten heb. Dochter Elsa liep een prachtige race met een tijd van 1.51.41 (136e van de 740 vrouwelijke deelnemers)
Het was een bliksembezoek aan Marrakech van slechts 2 dagen. Maar leuk was wel, vooral ook door samen met  familie en vrienden van het prachtige Marrakech met haar mooie mensen, gastvrijheid, klimaat en eten en drinken te genieten.

Mark        Elsa                 Peter        Etienne             Paul

Inmiddels is het halverwege maart. De maand februari rustiger aangedaan met hardlopen maar in maart frequentie en afstand weer opgevoerd en mag me gelukkig prijzen dat ik voor mijzelf voor 98% fysiek klachtenvrij ervaar. Nu is het de kunst om dit vol te houden en niet overmoedig te worden. Voor hardloopwedstrijden inschrijven is nog niet aan de orde, als het mogelijk zou zijn vanwege het corona virus waardoor de ene na de andere wedstrijd geannuleerd wordt.
Samen met Etienne lonken we naar Amsterdam Marathon op 18 oktober, dat is nog 7 maanden in de toekomst.  In ieder geval iets om naar uit te kijken. Maar eerst moet corona virus bestreden worden.
Tenslotte, fietsen zal ik wel (moeten) blijven doen omdat we als familie van Liere we ingeloot zijn voor de Friese elfstedenfietstocht van ruim 200K op 1 juni 2020. Hiervoor zal nog wel het nodige getrained moeten gaan worden. We zullen het zien.

Boston Marathon

Het is inmiddels bijna een jaar geleden dat de 123e Boston Marathon plaatsvond, om precies te zijn maandag 15 april 2019. En waarom nu pas op 12 maart 2020 het blog schrijven? Dat vereist de nodige uitleg. Maar laat ik beginnen met dat ik de Marathon uitgelopen heb, maar hoe? Op mijn tandvlees, het was zwaar en dat begon eigenlijk al bij 15K. Ik kwam bijna 3 uur na de winnaar Lawrence Cherono uit Kenya binnen in een tijd van 5:08:26. Ruim een half uur langer dan de marathon van Athene een paar maanden daarvoor. Hoe kon dit zo gebeuren? Het heeft me misschien wel een jaar geduurd om te overdenken, weliswaar blij met mijn behaalde medaille maar was dit alle inspanningen waard geweest?  In het vorige blog noemde ik al dat op mijn werk we een hectische tijd meemaakten, tevens had ik nog maar kort daarvoor Athene marathon gelopen en dan die (te) snelle halve marathon eind januari in Marrakech. En tevens het fysiek toch niet helemaal fit zijn of is het gewoon leeftijd? Hoewel dat laatste als je kijkt naar de M60-64 Age Group toch niet helemaal op zou moeten gaan. Ik behoorde tot de laatste 10 procent die finishten. Dat was bij andere marathons echt wel anders.  Wat mogelijk ook meegespeeld heeft zijn de dagen voorafgaand aan de marathon. Boston is een mooie stad en Lisette en ik hebben best wel wat gelopen door de stad. Uit ervaring weet ik dat je de dagen voor een marathon het beste op de bank of je stoel kan doorbrengen. Maar echt veel gesjouwd hadden we niet en van een Biketour word je toch ook niet heel erg vermoeid. 

De ochtend van de dag van de marathon plensde het van de regen en dat was een hele tour om je kleding en schoenen droog te houden. Vanaf het hotel trok ik samen op met Yasmine, een vrouw uit Californië. Het was handig om met zijn tweeën in de nattigheid je voor te bereiden in de regen. Omwikkeld met plastic waar het maar kon was de tocht met een heuse americain schoolbus goed geregeld. Altijd weer indrukwekkend om te zien hoe de logistiek in de aanloop van een marathon is geregeld. Bij de start was het gelukkig droog en de eerste 10K ging eigenlijk heel goed, beetje afdalend maar daar probeerde ik mezelf in te houden. Maar vanaf ongeveer 15K kwam er een loom en zwaar gevoel in mijn benen, iets wat ik de andere keren bij een marathon vanaf 30 a 35 K begon te ervaren. Nu al de man met de hamer, nog niet eens halverwege. Het parcours werd ook wat op en neer gaand en vooral het stijgen werd moeizamer. Yasmin was bij 20K alleen nog in de verte voor mij zichtbaar. Meer en meer ging ik mij realiseren dat het een heel moeizame 2e helft van de marathon zou gaan worden. 

 

Enthousiasmerend was wel het publiek, dromen yellende amerikanen van allerlei soort en aard. De uitzinnig schreeuwende University girls hoor ik nog steeds in mijn oren. Het parcours van Boston marathon is bijna een lange rechte weg met maar een paar bochten. Alle zijwegen zijn afgesloten met enorme vrachtwagens om aanslagen met gemotoriseerde voertuigen te voorkomen. Al met al viel de zichtbare security best mee en zeker niet hinderlijk.  Was het weer eerst nog droog, begon het de 2e helft van de marathon licht te regenen en stak er een windje op. Het maakte het feestje er niet leuker op. Opluchting was groot toen ik uiteindelijk na ruim 5 uur de finish line on Boylston Road passeerde. Medaille binnen en ervaring rijker.

Voor de liefhebbers de tijden, overduidelijk een verkeerde split.

5K 0:29.33   10K 0:59.46     15K 1:13.14    20K 2:02.31  Half 2:09.21  25K 2:38.23  

30K 3.22:17  35 K 4.08:06  40K 4;50:48 

                                 

Boston Marathon voorbereiding januari - 15 april 2019

Zoals in het vorige blog al geschreven had ik bij terugkomst in Nederland na de halve van Marrakech toch meer last van mijn heupen dan gewenst. Pijn versprong van linker naar rechter kant en lopen was nauwelijks mogelijk. Wat naaldjes van fysiotherapeut Hans bracht uitkomst, maar kennelijk had het intensief rennen, meer dan marathontempo, tijdens de 21 K mij geen goed gedaan. Liep ik aanvankelijk nog voor op het Marathonschema met degene die aan het trainen waren voor de Marathon van Rotterdam of Wenen, van lieverlee begon ik me toch wat zorgen te maken. Met intensieve fysiotherapie en strak trainingsschema met voldoende afwisseling in rustmomenten kon ik toch nog voldoende trainingskilometers maken en uiteindelijk ging de lange duurloop op 17 maart best goed. Die dag 33 1/2 K gelopen in 3.15 uur. Niet onbelangrijk was dat de eerste maanden van 2019 een drukke intensieve periode op mijn werk was. Aan de ene kant was dat prettig om het hoofd leeg te maken maar aan de andere kant kost een marathon voorbereiding gewoon heel veel tijd.

De blessures waren redelijk onder controle en na een laatste fysiotherapie behandeling s ochtends om 7.00 uur bij Jelle vertrokken we diezelfde ochtend 11 april naar Boston. We zouden wat langer blijven en dat maakte het voor Lisette eveneens aantrekkelijk om mee te gaan.
Had felbegeerde email bevestiging van de Boston Marathon bij mij om hiermee het startnummer op te kunnen halen. Alcohol gebruik stond al op een laag pitje maar vanaf nu was het zero en nog eens zero.

Boston, gelegen in de staat Massachusetts, de streek waar de eerste pioniers uit Europa aankwamen. Boston, gelegen in New England, waar een van Verenigde Staten grootste presidenten John F. Kennedy geboren en gewoond heeft en als senator, in aanloop naar zijn presidency, gekozen is.
Boston, de plaats van de oudste stadsmarathon ter wereld, die op maandag 15 april aldaar voor de 123e keer gelopen zal gaan worden.
Boston, de stad waar op 15 april 2013 tijdens de marathon een bomaanslag plaatsvond, waarbij direct 3 doden vielen en bij latere schietpartijen nog 2 doden. Dit laatste verklaarde ook de Boston Strong tekenen die je overal in de stad zag.

Marrakech halve Marathon 27 januari 2019

Voor mij werd het de 2e keer van het lopen van de halve Marathon van Marrakech. Maar dit keer was het wel een hele bijzondere. Onze oudste dochter Elsa zou voor het eerst ook een halve marathon gaan lopen. Al met al was er een hele nederlandse delegatie. Want ook Elsa's vriend Paul, zijn broer Marc en ook hun vader Etienne zouden de halve lopen. Daarbij aangemoedigd door Lisette, Noa en Karlijn. De dagen voorafgaand hadden we aangenaam in en rond Marrakech doorgebracht. Altijd weer bijzonder, we hadden fraai weer en het uitzicht op het Atlas gebergte met haar sneeuw blijft imposant. Op de dag van de loop was het zowaar wat nevelig en frisjes, maar dat was altijd nog beter dan een strakke blauwe lucht met felle zon. De eerste paar km's liepen we gezamenlijk, maar al ga gingen de beide broers vooruit. Samen met Elsa liepen we strakke ronde tijden van rond de 5.00 min. per km. De laatste paar km wilde Elsa alleen doorgaan en ze kwam in een mooie 1.48.52 aan. Een geweldige prestatie op een debuut halve.
Zelf kwam ik in 1.51.10 over de finish, dik tevreden hierover, net een minuut langzamer dan in 2017.
Ook de andere leverden ieder voor zich een prachtige prestaties.

Mark, Elsa, Paul en Peter

En niet onbelangrijk, de voorbereiding voor Boston Marathon kon doorgaan.

Wat ik nog niet verteld had was dat heup en bekken wat begonnen te haperen, dus dit keer niet mijn knie maar een niveautje hoger. In januari al een paar keer naar mijn bekende fysiotherapeut Jelle gegaan die zijn kunde en handen weer op mij losliet. Tijdens de halve marathon had ik er niet wezenlijk last van, maar.......

Als sfeer impressie een link naar een youtube filmpje van de demi Marathon van Marrakech 2018

https://www.youtube.com/watch?v=xgoeH8hUkFY&feature=youtu.be

Marrakech 2019 en Boston 2019

Herstel van Athene Marathon ging heel goed, alleen mijn linker voetrand gaf wat problemen. Noemde al dat 10K afdalen mijn voeten niet gewend zijn. De deskundige fysiotherapeutische behandeling van Jelle gaf snel verbetering en na eerst een paar weken afbouwen kon er in de loop van december weer opgebouwd worden. Op de dag dat ik dit schrijf, 28 december, al weer 18 kilometer gelopen zonder pauze. Dat is een goede voorbereiding voor de halve van Marrakech in Marokko op zaterdag 27 januari 2019. Dochter Elsa en haar vriend Paul en zijn vader en broer zullen eveneens de halve lopen. Als supporters zijn Lisette en Noa en de moeder van Paul aanwezig.

En deze halve Marathon is een prachtige opmaat naar de Marathon van Boston. Met een beetje geluk een ticket kunnen bemachtigen voor de oudste stadsmarathon ter wereld. Op maandag 15 april 2019 zal hij voor de 123e keer georganiseerd gaan worden. Wordt vervolgd.

Athene Marathon, de loop zelf

De eerste 10 kilometers ging makkelijk, vol energie, weinig tot geen wind en een lekkere temperatuur van 13 graden. Met daarbij een zon die zijn warmte begon af te geven. Veel discussie wat te dragen als kleding was er niet geweest: zo min mogelijk.

Hu en Peter

Van begin af aan liepen Hu en ik gezamenlijk op en dat is het tot ongeveer de 40e km zo gebleven.
Michel Cox en Arjan Ket hebben we na de start niet meer gezien, de een achter ons en de ander voor ons uit.

Bij de aanvang van de marathon hadden we een groene banner gekregen als eerbetoon aan een brand die nog maar kort tevoren in het dorpje Mati had had plaatsgevonden. Paar dagen later stonden in de NRC krant een aantal foto's over de Athene Marathon, het stimuleerde mij tot een ingezonden brief, die helaas niet geplaatst is. Hieronder mijn ingezonden brief.

Vanaf ongeveer de 19e km ging het tot aan de 31e km behoorlijk op en neer omhoog. Dit gecombineerd met een stijgende temperatuur en een afnemen van de energie voorraad begon het al behoorlijk zwaar te worden. Bij iedere drankpost namen we afwisselend energy drank of water, daarbij een banaan of een energie broodje. De laatste 10 km ging bijna alleen naar beneden, dat lijkt prettig maar gaf behoorlijk wat druk op je bovenbeenspieren en bij mij in bijzonder op mijn voeten. Bijzonder en prettig was wel dat mijn linker knie het uitstekend hield, eigenlijk helemaal geen last van gehad. Zo lang in een stuk afdalen had ik nog nooit eerder gedaan. De laatste paar km moest Hu lossen en met af en toe toch een stukje stevig doorwandelen passeerde ik na 4.37.44 de finish lijn in het Panaethenaic Stadium. Geen PR maar de voldoening was groot. 

De 7e marathon medaille was een feit.

Al heel snel na passeren van de finish lijn ontmoette ik Paul en Dian, vrienden uit Vleuten die het grootste deel van het jaar op Kreta verblijven. Het leek er bijna op dat ze speciaal voor deze marathon gebeurtenis naar Athene waren gekomen. Wat een bijzondere ontmoeting was dat.

Daarna volgde wederom een mooi samenzijn bij de nederlandse ambassade met een heerlijke ijs water massage van mijn bovenbenen. Het bleek de dagen daarna dat het voor mij de snelste herstelperiode was van alle zeven marathons. Mijn mede lopers hadden het allen goed gedaan, allemaal een medaille en heel over de finish gekomen.

Die avond was het nog lang onrustig in Athene. Een prachtige locatie met uitzicht op de Acropolis waarbij wederom Dian en Paul aanwezig waren.

De volgende dag gingen mijn reisgenoten al vroeg richting vliegveld en zelf had ik daardoor nog bijna een volle dag in Athene. Samen met Dian en Paul wat door het centrum gelopen en een mooie afsluiting in de oudste bar van Athene. Die avond terug naar Nederland. Het was mooi geweest.

En voor de liefhebbers de post event trailer zoals door de organisatie zelf op hun website gezet. Prachtige beelden:  

WATCH THE POST EVENT TRAILER HERE

The Authentic Athene Marathon 11 november 2018

Kwam s nachts rond 1 uur aan op Athene vliegveld, waar een taxichauffeur me persoonlijk kwam ophalen. Wat een service! Een half uurtje rijden op verlaten wegen bracht me naar het appartement waar mijn loopmaatjes al in diepe slaap waren. Gelukkig dat Michel C. zo vriendelijk was om de deur te openen. Bijzonder was dat de chauffeur zijn fooi van ongeveer 10 euro te veel vond, het moest en zou teruggebracht worden naar 2-3 euro. Dat was iets wat ik nog nooit had meegemaakt. Toen wist ik nog niet dat er ook minder vriendelijke Grieken in dit opzicht zijn.
De volgende dag hadden we met elkaar een fietstocht door Athene, uitstekende Nederlandse gids met de naam Joost. De highlights van Athene waren zo makkelijk te bereiken en we konden onze benen goed sparen. Een hoogtepunt was de voor mij bekende yoghurt bar aan de voet van de Acropolis.

Kallimarmaro, Finish in het oude Olympisch Stadion

De volgende dag, zaterdag, gingen met de metro richting Acropolis. Er was wat geduw bij het binnengaan van de metro en jawel hoor, iets wat me nog nooit overkomen is, portemonnee inclusief cash euro's en 2 plastic geld kaartjes verdwenen. Was ineens platzak, gelukkig had ik mijn paspoort nog wel anders had ik de hele dag op de nederlandse ambassade kunnen vertoeven maar daar hadden we pas eind van de middag een afspraak. Daarover straks meer. Snel passen laten blokkeren in Nederland en vriendelijk naar mijn vrienden gekeken en mijn hand omhoog houdend. Bezoek aan de Acropolis was indrukwekkend, het werk is nog niet klaar en dat zal ook nog wel even duren. Daarna richting de Expo in Pireaus voor het ophalen van startbewijs. Altijd weer leuk en prettig om daadwerkelijk je startbewijs in ontvangst te kunnen nemen. Vervolgens spoeden wij ons naar de ambassade die alle lopers en supporters voor een bijeenkomst aldaar. uitgenodigd had. Een geweldig initiatief van ambassadeur Caspar Veldkamp en zijn team. Niet alleen Caspar zelf, de voorzitter van het organising marathon commitee Mr. Asimakopoulos maar ook Jan van Rijthoven, de laatste nederlandse winnaar van de marathon in 1989 hielden een inspirerend verhaal. De bijeenkomst werd afgesloten met een goede pasta maaltijd. Na afloop waren we er mentaal en fysiek helemaal klaar voor.

Mogelijk dat het volgende verhaal de lezer bekend is daar ik dit in een veel eerder blog al heb geschreven. Alle deelnemers aan de marathon van Athene treden in de voetsporen van de Atheense boodschapper Phidippides, die in 490 v.C. van Marathon naar Athene rende om het nieuws van de onverwachte overwinning van het Atheense op het Perzische leger te melden. Triest is wel dat hij na het volbrengen van deze missie dood neer viel, hiermee in feite de eerste marathon dode werd, maar  hij kreeg wel onsterfelijke naamsbekendheid.

Hu, Michel B, ik, Arjan, Michel C.

De zondag ochtend was het vroeg opstaan, tegen 6 uur zaten we in een bus die ons in 3/4 uur naar Marathon zou brengen. We waren onder de indruk van de logistiek. De voorbereiding ter plaatse was relaxed, niet echt heel koud en we vonden een rustig cafeetje waar we voor een luttel bedrag onze cafeine binnen kregen en daarbij ons comfortabel konden omkleden. We wensten elkaar succes en op naar de startvakken. Om 9.00 uur klonk het startschot en kort daarna konden we vertrekken.