Countdown to the start: 4 days 11h 15m 49s

De titel van dit bericht is van de officiele website van de marathon, www.ingnycmarathon.org.
Het echte aftellen is begonnen. De spanning stijgt, niet alleen voor de reis en de aanstaande marathon maar meer nog de mogelijke gevolgen van de orkaan Sandy voor de marathon. Iedereen heeft de beelden kunnen zien.

De website geeft heden het volgende bericht:
ING New York City Marathon Weather UpdateTuesday, 10/30, 10AM: We are currently focused on recovery efforts, and our thoughts go out to all those affected by the storm. Please stay safe - we will update you later in the day as more information becomes available

En de nederlandse reisorganisatie kan nog geen duidelijkheid geven over wel of geen doorgang vinden van de vluchten morgen op woensdag.
Gelukkig voor ons vliegen wij pas laat donderdag avond. Heb wel vertrouwen in het logistieke kunnen van de Amerikanen. Het marathon parcours gaat niet door lower Manhatten. Denk zelf dat New York aan de wereld wil laten zien dat ze vitaal en krachtig is, iets vergelijkbaars gebeurde ook na 9/11 toen twee maanden later de marathon toch georganiseerd werd.
Maar.......we zijn nog niet in New York geland en staan ook nog niet aan de start.
Mijn eigen voorbereidingen gaan wel gewoon door. Vandaag een kort loopje van 7 km gedaan, meer bedoeld om de spieren in het ritme te houden. Voor mij in dit stadium een afstand van geen wezenlijke inspanning. Mijn runkeeper begon wel te piepen toen ik thuiskwam, weer een record en wel de langste afstand afgelegd in een maand, 227 kilometer over de maand oktober.

Op de praktijk veel reacties van mensen, veel steunbetuigingen, niet alleen naar het sportieve, maar ook naar gevolgen vanwege orkaan Sandy. Brieven van mensen, kaartjes en zeker ook financiele steun voor beide projecten. Vandaag iemand die per gelopen kilometer een euro zal betalen, enthousiast zei ik dat ik dan wel twee maal de marathon zou lopen, maar het was een kenner want hij zei dat kan en doe je toch niet.

Donderdagmiddag vertrekken we als groep vanuit Utrecht en wel met de FC Utrecht bus, een goed begin van de reis en dan hopelijk vliegen zonder oponthoud. Als we donderdag avond om 23.00 uur locale tijd ingechecked zijn wacht ons volgens het programma een verrassing: loopschoenen aan en half uurtje lopen, het schijnt de manier te zijn om je stijve spieren van een lange vliegreis weer los te maken. Door het tijdsverschil is het voor ons dan wel echt midden in de nacht.

Vrijdag wordt gebruikt om start nummer op te halen, dit is dan een kostbaar iets geworden. Tesamen met je loopschoenen moet je er goed op passen, dat wordt dus slapen met mijn hardloopschoenen aan. Het zal je maar gebeuren dat je startbewijs en je schoenen gestolen worden. Vrijdagavond is er een officieel openingsprogramma, de zogenaamde "Parade of Nations".

Zaterdag rustdag en een kort loopje en vroeg naar bed, want in de ochtend is het om 4.30 uur ontbijt om vervolgens om 6.00 uur per bus naar de start te gaan en dan begint het lange wachten. Vanaf 10.30 gaan de eerste lopers in golven vertrekken nadat de kanonskogel afgegaan is.

Volgende bericht als het technisch lukt vanuit NY, maar uitslagen zijn via de website van de marathon te zien.

Denkt u nog aan het sponsorproject, zie hiervoor een eerder bericht, en zij die al gesteund hebben namens Aktie voor Aktie en WKZ mijn hartelijke dank.

Het hart, de motor van ons lichaam

Kan niet nalaten om ook wat wetenswaardigheden over een van de belangrijkste organen van ons lichaam, ons hart te vermelden. Onderstaand artikel geeft een overzicht van de risico's die een mens kan lopen indien afwijkingen aan het hart aanwezig zijn, klachten die zich bij inspanning in het bijzonder kunnen uiten. Vooral bij inspanning zoals bij een marathon loper wordt het hart extra belast.

Zie het als een leesbaar overzichtsartikel.

 

Wanneer een hardloper tijdens of na sportbeoefening hartklachten krijgt, wordt daar door menig leek vol onbegrip op gereageerd. Zoiets kan een gezonde, goedgetrainde loper of loopster toch niet overkomen! Regelmatige sportbeoefening maakt een mens echter niet immuun voor hart- en vaatziekten. Een sportmedische keuring, gelijkmatige trainingsopbouw en bedacht zijn op de signalen van hart- en vaatziekten kunnen veel leed voorkomen.

Pleitbezorgers voor regelmatige lichaamsbeweging krijgen nogal eens voor de voeten geworpen dat er tijdens een massaal loopevenement doden zijn gevallen. Op grond daarvan houden tegenstanders ernstige twijfels over het nut van beweging voor de gezondheid. Deze incidenten worden met enige regelmaat in de media vermeld en vallen vooral ook op doordat de betrokkenen vaak relatief jong zijn.

De oorzaak van een plotselinge dood tijdens sportbeoefening is vooral gelegen in aandoeningen van het hart en de bloedvaten. Men schat dat jaarlijks ongeveer tweehonderd Nederlandse sporters tijdens of kort na de sportbeoefening overlijden. Imposante aantallen, die veel mensen doen schrikken. Wanneer men echter kijkt naar de kans op een dergelijk overlijden, dan is enige relativering op zijn plaats. Er zijn verschillende aandoeningen die het risico op een acute hartdood bij sportbeoefening vergroten.

Verkalking van de kransslagaderen
De meest voorkomende aandoening is de verkalking of de gedeeltelijke afsluiting van de kransslagaderen van het hart. Het hart is een continu werkende spier die een behoorlijke hoeveelheid bloed nodig heeft om te functioneren. Bij inspanning neemt de behoefte van het hart aan zuurstof en voedingsstoffen aanmerkelijk toe. Indien er belemmeringen bestaan in de toevoerwegen, de kransslagaderen, dan kan vooral het zuurstofgebrek tot versterf van hartspierweefsel leiden. Er is in dat geval sprake van een hartinfarct.
Wanneer grotere delen van de hartspier of het prikkelgeleidingscentrum van het hart zijn aangedaan, dan kan het hart de gevraagde bloedcirculatie niet meer verzorgen. Het hart kan stilvallen of volkomen ongecoördineerd gaan samentrekken, met als gevolg dat er geen bloed met zuurstof meer aan de organen wordt gegeven. Men spreekt dan van een hartverlamming, die zonder ingrijpen tot een acute hartdood leidt. Onder dit soort omstandigheden is reanimatie van essentieel belang, omdat de hersenen maar maximaal enkele minuten zonder zuurstoftoevoer kunnen.

Aderverkalking
Ook aderverkalking vergroot het risico op een plotselinge hartdood. Het is min of meer een welvaartsziekte. In de westerse maatschappij neemt aderverkalking sluipend toe. Voor het 30e levensjaar is de kans op verschijnselen hiervan gering, uitzonderingen daargelaten. Rond de middelbare leeftijd stijgt het risico, vooral bij mannen, aanzienlijk. In de leeftijdsgroep vanaf 40 jaar is de intensiteit van de sportbeoefening nog hoog, zodat het risico toeneemt. De meeste slachtoffers van een acute hartdood vallen in de leeftijdsgroep van 35 tot 55 jaar, waarvan dan ruim 90 procent mannen. Vooral bij sportvormen die in deze leeftijdsgroep populair zijn - trimmen, tennis, voetbal, schaatsen - vallen de slachtoffers.

Aangeboren afwijkingen
Er zijn uiteraard ook nog andere oorzaken voor een acute hartdood. Vaak gaat het dan om aangeboren afwijkingen van de hartspier, de kransslagaderen of de hartkleppen, waardoor functiestoornissen ontstaan, die soms zonder symptomen vooraf tot deze verschrikkelijke gebeurtenis leiden. Deze incidenten zien we ook wel eens op jongere leeftijd. Soms zijn er erfelijke factoren waardoor de meeste mannen in een gezin of familie al op relatief jonge leeftijd plotseling kunnen overlijden.

Opsporing van risicofactoren
De vraag naar goede en betrouwbare methoden om de personen op te sporen, die een grotere kans maken om tijdens sportbeoefening aan hartklachten te overlijden, is uiteraard groot. Door de vele oorzaken van acute hartdood is het echter zeer moeilijk om iedereen op een dusdanige wijze te onderzoeken, dat het risico op klachten en aandoeningen nihil wordt. Het is veel efficiënter de mensen die een vergroot risico lopen, goed te onderzoeken, alhoewel ook daarbij beperkingen in de onderzoeksmethoden noodzakelijk zijn.

Hoge bloeddruk
Er is een aantal risicofactoren bekend, dat op langere termijn de gezondheid in het algemeen en het hart- en vaatsysteem in het bijzonder kan schaden. Een verhoogde bloeddruk (hypertensie) is een van die factoren. Een steeds aanwezige hypertensie kan de kans op aderverkalking sterk doen toenemen. Tevens wordt het hart door de grotere druk in de bloedvaten meer belast, wat zich kan uiten in afwijkingen van het elektrocardiogram (ECG), ook wel het hartfilmpje genoemd. De hersenvaten lijden ook onder de te hoge druk in de bloedvaten, zodat de kans op een beroerte toeneemt. Functiestoornissen van de nieren kunnen eveneens de oorzaak zijn van de hypertensie, evenals stress, een te hoog zoutgebruik of een fors overgewicht.
Als remedie wordt vaak gewerkt met een vermindering van het zoutgebruik in de voeding, afvallen en medicijnen die de bloeddruk naar beneden kunnen krijgen. Bij een matige verhoging van de bloeddruk kan duurtraining een gunstige invloed hebben. Uit verschillende onderzoeken is naar voren gekomen dat bijvoorbeeld rustige looptraining bij ieder mens de bloeddruk enigszins naar beneden brengt. Aangezien looptraining ook een gunstige invloed kan hebben op lichaamsgewicht en stress, is vanuit dit oogpunt joggen zeker aan te raden, mits er geen andere afwijkingen zijn, die dit onmogelijk maken.
Bedacht moet worden dat een verhoogde bloeddruk vaak geen klachten met zich meebrengt. Men mag er dus niet zonder meer van uit gaan dat bij een gevoel van goede gezondheid de bloeddruk wel normaal zal zijn.

Cholesterol
In de westerse maatschappij zien we vooral door de voedingsgewoonten en de beperkte hoeveelheid lichaamsbeweging in het dagelijks leven vaak hogere vetgehalten in het bloed dan bij volkeren die onder minder luxueuze omstandigheden leven. Er bestaat een relatie tussen de hoogte van het cholesterolgehalte in het bloed en de kans op hart- en vaatziekten. Plastisch gezegd slibben de vaten dicht door het teveel aan cholesterol, en het hartinfarct en de vernauwing van de bloedvaten zijn dan niet ver weg. Het is dus zaak om met een verstandig voedselregime het cholesterol in het bloed en de bloedvaten te beperken. Ook hier geldt weer dat regelmatige lichamelijke inspanning een gunstig effect heeft op de bloedvetten.

Roken
Een andere risicofactor is de voor sommigen bijna onuitroeibare rookgewoonte. Het samentrekkend effect op de bloedvaten van verschillende stoffen in de ingeademde rook, heeft een negatief effect op het zuurstoftransport naar de weefsels. Tevens bevat de rooklucht koolmonoxide, waardoor de rode bloedlichaampjes minder zuurstof kunnen transporteren. Het zal duidelijk zijn dat bij mensen bij wie de bloedcirculatie al bedreigd wordt bij inspanning, door roken een vergroot risico bestaat op hartklachten en een acute hartdood.

Ritmestoornissen
Soms ontdekken hardlopers bij zichzelf een onregelmatige hartslag. Men maakt zich vaak ernstige zorgen omtrent deze ritmestoornissen, omdat er angst bestaat voor een hartziekte en een hartstilstand. Nader onderzoek naar de aard van de ritmestoornis is aan te raden, alhoewel bij sportbeoefenaren bijna altijd sprake is van een onschuldige afwijking die geen gevolgen heeft voor de gezondheid of de sportloopbaan. Uit uitgebreid onderzoek bij grote groepen gezonde mensen is gebleken dat de meesten gedurende een etmaal ritmestoornissen hebben. Bij goedgetrainde mensen is de hartfrequentie laag, waarbij soms onregelmatigheid in de hartslag kan optreden. Bij inspanning verdwijnt met de toename van de hartfrequentie de onregelmatigheid, die pas in de rustfase weer kan terugkomen. Wanneer de onregelmatige hartslag ook bij inspanning blijft bestaan, is nader onderzoek van het hart aan te raden. Dit geldt uiteraard ook voor klachten van benauwdheid of pijn op de borst in rust en bij inspanning, koude en emoties. Bij twijfel is het bezoek aan een arts altijd aan te bevelen.

Sportmedische keuring
Vroeger waren sportkeuringen voor veel takken van sport verplicht. Enerzijds uit onvrede over de kwaliteit van de toenmalige keuring, en anderzijds door de nadruk op de eigen verantwoordelijkheid ten aanzien van de gezondheid, is de sportkeuring een tiental jaren geleden afgeschaft. Door de toenemende trainingsintensiteit van menig sporter, met daarbij een grotere groep oudere sporters, is het toch zinvol om via een medisch onderzoek aandacht te besteden aan de gezondheidsrisico's van intensieve training. Een periodieke keuring die sportspecifiek dient te zijn, is vooral voor de oudere sporter of de atleet met klachten sterk aan te bevelen.

Virusinfecties
Vooral het griepvirus is berucht om de effecten op de gezondheid. Behalve een algemeen malaisegevoel kan ook de hartspier ontstoken raken. Dit uit zich niet in pijn op de borst, maar meer in een vermoeid gevoel. Men neemt aan dat een deel van de mensen die door een acuut hartfalen overlijden, op dat moment nog last had van een ontsteking van de hartspier. Er dient dus zeer zorgvuldig te worden omgegaan met de trainingsopbouw na een griepperiode. Inhalen van achterstallige training is uit den boze. Als men weer koortsvrij is en de spierpijn en vermoeidheid verdwenen zijn, dan zal een rustige training van korte duur en lage intensiteit na enige dagen de eerste stap dienen te zijn. Dit geldt ook voor andere infecties van organen en lichaamsweefsels, omdat het lichaam weer moet wennen aan de belasting.

Bijna D-day, de laatste week aanstaande

Afgelopen week na de lange duurloop van zondag rustig aan gedaan.
Maandag weer een "pijntje" in mijn re been net boven de knie, nooit eerder daar wat gevoeld, zal wel een verkrampte spier zijn geweest, want met rekken, frictie en ijs was het na 1-2 dagen zo goed als weg.
De dinsdag ruim 10 km gelopen met geen wezenlijke klachten, of het moest zijn dat ik door andere bezigheden pas om half tien s avonds kon gaan lopen, in het donker en dan na een drukke dag, was niet echt fijn.

Woensdag de reguliere trainingsavond, warming up en wat loopoefeningen en daarna wat korte tempo versnellingen. Op zaterdag slechts 35 minuten gelopen om in het loopritme te kunnen blijven. Dit als opmaat naar de laatste voorbereidingswedstrijd van zondag, de 10 kilometer van Etten Leur. Klinkt toch echt heel bijzonder, de ene zondag in een dorp in Brabant en een week later een marathon in New York.
Het was fris vanochtend, maar op advies van Gerard Peek toch maar in korte broek en shirt alleen, het lopen maakte mij na 1-2 kilometer heerlijk warm, je kunt het beter iets te koud hebben in het begin dan te warm de resterende 8 kilometer. Was tevreden over mijn loop, niet tot het uiterste gegaan, bang om op het laatste moment weer een blessure te krijgen.
Eindtijd was 45.31 en dat betekende dat ik in mijn leeftijdscategorie 55-65 op plaats 15 van de 105 was geeindigd. Mijn tijd lag 45 seconden boven mijn Singellooptijd van een paar weken geleden, met een marathon afstand van 42 kilometer een week later in het verschiet een tijd om tevreden over te zijn.
Gerard liep voor het eerst sinds lange tijd ook mee.



Drie van mijn mede NY lopers en Gerard Peek (rode shirt)

 En nu is het echte aftellen begonnen, geen maanden meer, geen weken, maar dagen.

Hopenlijk gaat orkaan Sandy geen roet in het eten gooien de 4e november 2012.
Keep your fingers crossed.

New York Marathon "weetjes"

Voor ik het weet is het 4 november en sta ik bij de Verrazano Bridge te luisteren naar “New York, New York” van Frank Sinatra in afwachting van het kanon waarmee het startschot wordt gegeven.

De New York City Marathon, ook wel de New-York-Marathon, of de ING New York City Marathon, vernoemd naar de huidige sponsor, behoort samen met de Boston Marathon en de Chicago Marathon tot de grootste hardloopevenementen van de Verenigde Staten. De laatste jaren vindt de wedstrijd plaats op de eerste zondag van november.

Bij de mannen won de Amerikaan Bill Rodgers de marathon vier keer op rij, bij de vrouwen was dat de Noorse Grete Waitz die hem maar liefst negen keer met twee onderbrekingen, doordat ze niet deelnam, won.

Voor de wedstrijd geldt een tijdslimiet van 8 uur en 30 minuten. De deelnemers moeten minimaal 18 jaar zijn op de dag van de wedstrijd. Vanwege de grote populariteit van de wedstrijd worden startnummers via een loting uitgedeeld. Hierbij krijgen lopers die in het verleden de wedstrijd al eens gelopen hebben prioriteit. Snelle lopers kunnen op grond van hun prestaties een startgarantie krijgen.

Er is ook een rolstoel- en handbike-wedstrijd

Geschiedenis

De marathon wordt sinds 1970 georganiseerd door de New York Road Runners. De eerste loop vond plaats op 13 september 1970 en hieraan namen 127 hardlopers deel. Hiervan bereikten 55 de finish. De wedstrijd werd gewonnen door Gary Muhrcke met een tijd van 2:31.38. Een jaar later nam er voor het eerst een aantal vrouwen deel aan de marathon.

In 1977 was de New York City Marathon met 4821 deelnemers de grootste ter wereld. In dat jaar wonnen Bill Rodgers en Miki Gorman voor de tweede maal in een tijd van respectievelijk 2:11.28 en 2:39.11.

In 1979 werd voor het eerst prijzengeld uitgekeerd, hoewel er wel startgelden werden uitgekeerd aan een aantal toplopers vanwege hun publiciteitswaarde. In datzelfde jaar werd Scott Black, een negenjarige jongen, de jongste loper die de marathon uitliep. Hij liep hem in 4 uur en 24 minuten. Het volgende jaar besloot de organisatie om een minimumleeftijd in te voeren van achttien jaar.

Het aantal deelnemers bleef in de loop der jaren groeien. Ook het aantal toeschouwers nam bij elke loop toe. In 1994 was het aantal deelnemers al gestegen tot 30.000.

In 2000 werd het evenement verrijkt met een rolstoeldivisie en een handbikedivisie. Sinds 2000 worden de elitevrouwen ongeveer een half uur eerder weggeschoten dan de elitemannen en de rest van het veld.

Sinds 2006 behoort de wedstrijd ook tot de World Marathon Majors. In 2010 finishten 44829 atleten, waarvan 16072 vrouwen en 28757 mannen.

Voor de in 1994 gestorven organisator Fred Lebow is een standbeeld opgericht in Central Park.

Parcours

Tussen 1970 en 1975 vond de wedstrijd plaats in het Central Park. In 1976 werd de wedstrijd verlegd naar de vijf stadsdelen (boroughs) van New York City, namelijk: Staten Island, Brooklyn, Queens, The Bronx en Manhattan.

De wedstrijd begint op Staten Island en gaat dan de eerste mijl omhoog over de nabijgelegen Verrazano-Narrows Bridge. Deze eerste brug heeft een spanwijdte van 3 km en 12 rijbanen, waarvan zes bovendeks en zes benedendeks. In totaal telt het parcours vijf bruggen.

Na de brug loopt het parcours omlaag en elf mijl door het stadsdeel Brooklyn. Hierbij worden de buurten Bay Ridge, Sunset Park, Park Slope, Bedford-Stuyvesant, Williamsburg en Greenpoint aangedaan. Aangekomen op 4th Avenue lopen de deelnemers een lang recht stuk richting de herkenbare Williamsburgh Savings Bank Tower, Brooklyns hoogste wolkenkrabber.

Bij de '11 mile' vervolgt het parcours onder de Williamsburg Bridge door. Daarna gaat het richting Queens en halverwege de marathon wordt de Pulaski Bridge overgestoken. Na 2,5 mijl in Queens, steken de atleten de East River over en vervolgen de route richting de Queensboro Bridge. Deze brug verbindt Long Island City, Queens met Manhattan en komt daarbij over Roosevelt Island. Het beklimmen van deze brug wordt als moeilijkste onderdeel van deze marathon ervaren. Aan de overzijde op 1st Avenue in Manhattan worden de deelnemers opgewacht door een grote hoeveelheid toeschouwers.

Rond de '20 mile' passeren de hardlopers de Willis Avenue Bridge, de vierde brug in het parcours. Deze brug verbindt Manhattan met de Bronx. De Bronx wordt weer verlaten via de Madison Avenue Bridge, met rechts uitzicht op het Yankee Stadium, om vervolgens weer terug te keren naar Manhattan.

In Manhattan gaat het over 5th Avenue richting Central Park en gaan de lopers het park door om het vervolgens aan de zuidzijde te verlaten. Na een stukje buiten het park gelopen te hebben, keren ze weer terug naar het Central Park op weg naar de finish vlak bij 67th Street/Central Park West ter hoogte van het restaurant Tavern on the Green.

Ondanks dat de officiële stukken van de marathon spreken over mijlen, bevinden de tijdregistratiematten zich op elk vijf kilometerpunt. Alle atleten dragen een chip, die de tijd registreert bij het passeren van de matten. Hierdoor is het ook mogelijk, dat tijdens deze wedstrijd een wereldrecord op de 20 km of de 30 km wordt gemeten. Ook kan het systeem email notificaties versturen met de tussentijden.

In vergelijking met snellere parcoursen, zoals Berlijn, Rotterdam, Frankfurt of Keulen, wordt er door elitelopers op deze marathon twee minuten langzamer en door trimlopers vijf tot tien minuten langzamer gelopen.

Parcoursrecords

Afstand	Naam	Land	Tijd	Jaar
Marathon mannen	Tesfaye Jifar	ETH	2:07.43	2001
Marathon vrouwen	Margaret Okayo	KEN	2:22.31	2003

Bovenstaande tekst met dank aan wikipedia en de foto met dank aan Rob Druppers hardloopzaak Leidse Rijn/De Meern

 Nederland staat in de top 6 van alle

117 landen als het gaat om de meeste deelnemers

(buiten USA) die hebben meegedaan aan de ING NYC

Marathon 2011! Het lijstje ziet er als volgt uit:

1) Italie (3343 deelnemers)

2) Frankrijk (3118 deelnemers)

3) Canada (1213 deelnemers)

4) Duitsland (1992 deelnemers)

5) Engeland (1827 deelnemers)

6) Nederland (1601 deelnemers)

De zwaarste week.....is voorbij.

De laatste van een cylus van 3 weken met aan het einde een zware week hebben gehad. Meteen maar de getallen en cijfers.  Deze week ruim 70 kilometer gelopen over 4 trainingen met als maximale afstand vandaag 31.5 kilometer in ruim 3 uur gelopen. En het mooie is dat het goed ging, had energie en kracht over en moest me inhouden om  niet langer te lopen. Vorige week wat zorgen om een lichte blessure, maar met beleid en iets rustiger aan en de deskundige handen van de fysiotherapeut lijkt het allemaal mee te vallen.

Nog een getal, tijdens de ruim 3 uur lopen ongeveer 2100 calorien verstookt. Gelukkig kon ik tijdens het lopen mijn vocht en energie huishouding goed aanvullen.

Na de training werden we nog in passende oranje kleding outfit voor NY aangekleed.

Het echte aftellen is begonnen, nog twee weken te gaan.

New York, here we come!

New York, here we come!



Als je op de onderste link van Youtube klikt kom je bij de prachtige live weergave van A Heart in New York van Simon and Garfunkel, opgenomen tijdens the Concert in Central Park op 19 september 1981.

Het Central Park in New York zal de finisch plek zijn van de NYC Marathon.

www.youtube.com/watch?v=DK81edShkXI&feature=player_embedded

Voorbereiding Marathon

 Wat komt er zo al voor kijken als iemand een marathon wil gaan lopen.
Zal het beschrijven zoals het bij mij zelf is gegaan.




Zelf ben ik pas een jaar of zes serieus aan het hardlopen, paar keer een 10 km gedaan, gevolgd door een aantal halve marathons. Je begint dan wedstrijd gevoel te ontwikkelen en ook het naar een loopevenement toeleven. De sprong naar een hele marathon maken is toch een hele grote sprong.

Ben in december 2011/januari 2012, nadat ik het besluit genomen had, serieus met de voorbereiding begonnen.



 Voorlichtingsbijeenkomst november 2011

Het thuisfront moet achter je staan, dat is voorwaarde nummer een. Een zekere mate van gezondheid is prettig als uitgangspunt. Mijn erfelijk materiaal is niet belast met hart of vaatziekten op jonge leeftijd en ook houd ik er een gezonde leefstijl op na, heb geen overgewicht, en vooral het feit dat ik nooit gerookt hebt is een gunstige uitgangspositie. Maar dit is geen zekerheid dat je niet iets naars overkomt. Of dat je de lange trainingen vol kunt houden.

Voordat ik definitief tot deelname besloot voelde ik het als een verantwoordelijkheid naar mezelf en mijn gezin om mij cardiologisch na te laten kijken en zo geschiedde. De paar honderd acute hartdoden per jaar in Nederland tijdens sportactiviteiten laten mij ook niet onberoerd. Gelukkig was alles in orde en het heeft mij zonder meer een vertrouwd gevoel gegeven, het maakte dat ik ook in het donker met een gerust hart trainde en nog durfde te versnellen aan het eind van een lange training, ook al gutste het zweet eruit. Als mooie bijkomstigheid wist ik na de maximale inspanningstest mijn hoogst te bereiken hartfrequentie. Ben me er wel van bewust dat het nog steeds geen absolute zekerheid geeft, maar toch je moet ergens een grens stellen aan wat je vooraf allemaal wilt onderzoeken, luisteren naar de signalen van het lichaam blijft heel belangrijk. Voorzorgsmaatregelen houden ook in dat als je grieperig bent je zeker niet voluit moet training daar dit een hartspieronsteking met fatale gevolgen kan geven.
Met de huidige oktober maand en de snotneuzen en hoestende mensen rondom ons, is dit een punt van zorg, tot op heden is dit gelukkig aan me voorbij gegaan. Indien je koorts zou hebben op de dag van de marathon kun je het eigenlijk wel vergeten.

Zeer belangrijk is ook dat je voldoende tijd hebt, veel tijd, steeds meer tijd naarmate de maand van de marathon dichterbij komt. En tijd is schaars en kostbaar, werk en gezin slokken de meeste tijd van mij op. Was afgelopen jaren al langzaam bezig om geen nieuwe bestuursfuncties erbij te nemen, was dit zelfs aan het afbouwen en van lieverlee geeft dat toch wat extra ruimte op de avonden. Je gaat nog efficienter met je tijd om, passen en meten, plannen en regelen. Had inmiddels al een vaste woensdagavond dat ik naar de loopclub ging, maar gedurende het jaar moest er per week nog 2 - 3 momenten gevonden worden om te lopen. Hardlopend naar de hockeywedstrijd van je kinderen of hardlopend naar een vergadering en dan je verontschuldigen voor de geur van inspanningszweet.

Op verschillende momenten in het jaar hadden we gezamelijke bijeenkomsten met de gehele groep, zoals in augustus in Papendal waar Gerard Nijboer ons de kneepjes van het marathon bij bracht. Het was een dag om nooit te vergeten, vooral door de 1 1/2 uur die we in de stromende regen over de drijfnatte en deels modderige paden in het bos gelopen hebben.

v.l.n.r. Gerard Peek, Peter van Liere en Gerard Nijboer


Opgeteld vanaf de 2e helft januari 2012 tot en met eind september 2012 heb ik rond de 1250 kilometer afgelegd. Startend in de begin maanden dit jaar met 100 - 130 km per maand, naar in de zomermaanden rond de 150 km en de maand september 190 kilometer. Met ongeveer een snelheid van 10 km. per uur kom je dan op 125 uur lopen in minder dan 9 maanden. Omkleden, douchen en afhankelijk van de aard van de training hersteltijd komt daar nog boven op.
Goed materiaal is eveneens belangrijk. Het belang van goed schoeisel kan niet vaak genoeg benadrukt worden, zie ook mijn verhaal over blessures van 15 oktober. Goedzittende kleding, ademend bij voorkeur, aangepast aan de weersomstandigheden, niet alleen in de zomermaanden, maar ook bij 10 - 15 graden vorst zoals we in de maand februari hadden. Een stopwatch horloge en dan in combinatie met een hartslagmeter mag niet ontbreken. Naar mate de trainingen langer werden moet er gedronken en gegeten worden tijdens het lopen, als je dit nalaat voel je je krachten snel afnemen, je lichaam en vooral de spieren vragen om snel opneembare koolhydraten. Water aangevuld met energie zoetstof, high energie gels, er is van alles verkrijgbaar en dat moet je gaandeweg uitproberen hoe je lichaam er op reageert.

Doorzettingsvermogen, soms een beetje afzien en jezelf een doel stellen, ook dat hoort bij de voorbereiding.

Tenslotte, als jullie dit verhaal op dit blog aanspreekt kijk dan nog eens naar het onderwerp over de sponsormogelijkheid aan het WKZ en Aktie voor Aktie.

"Ik moet en zal 'm lopen" Citaat NRC 16 oktober 2012

Onderstaand artikel stond 16 oktober 2012 in de NRC, het past goed in de reeks van berichten die ik zelf  de afgelopen weken geschreven, veel is voor mij herkenbaar.

                                 





Integraal overgenomen NRC 16 oktober 2012

  

Blessure, lichte paniek...

Het moest een keer gebeuren, een blessure en meteen een lichte mate van zorg of paniek.

Weet nog goed dat toen ik in december 2011 in de voorbereiding voor de 10 km Linschotenloop was, ik een pijnlijke aanhechting in mijn voet had , die naar bleek uit een kramp in mijn knieholte kwam. De fysiotherapeut, laten we hem Hans of Jelle noemen, behandelde mij vakkundig en bij het laatste consult zei Hans heel optimistisch dat dit waarschijnlijk niet de laatste keer geweest was dat ik hen nodig zou hebben.
En ja hoor, 10 maanden later hebben ze gelijk gekregen. Had tot die tijd nauwelijks ergens iets gevoeld, licht gevoelige achillespezen, beetje pijn kuiten en dat was het eigenlijk wel. De achillespezen zijn "verholpen" door nieuwe schoenen aan te schaffen, mijn toch vrij dure schoenen waren binnen een jaar behoorlijk afgesleten aan de zolen, had er dan ook al meer dan 1000 km mee afgelegd.
Maar terug naar mijn blessure. Afgelopen week in vier verschillende trainingen 70 km gelopen en tijdens de laatste van 22 km. voelde ik mijn re lies wat gaan trekken. Wel gewoon uit kunnen lopen, maar de dag daarna was het echt pijnlijk ter plaatse. En dat met nog even drie weken te gaan en de zwaarste trainingsweek aanstaande.
Wat doe je dan, juist je fysiotherapeut vragen, het kwam goed uit dat ik een rustweekend had gepland en daardoor een paar dagen niet kon trainen  tesamen met ijs massage en de spierregio soepel houden moest uitkomst geven. En met deze therapie lijkt het zich goed te ontwikkelen. Vandaag in rustig tempo 10 km gelopen en dat ging probleemloos, denk dat het toch even een te zware week is geweest. Nu maar hopen dat het zich verder goed ontwikkeld, maar gewaarschuwd ben ik wel.

Zo hoorde ik van iemand die ook naar NY gaat dat hij kort geleden een zweepslag had gekregen, dan moet je echt 1-2 weken nauwelijks trainen, zo iets is in dit stadium nauwelijks meer in te halen.

En zo is er weer een week voorbij, nog 3 weken te gaan tot de 4e november 2012, de spanning stijgt.

Waar komt de Marathon vandaan?

Waar komt de marathon vandaan?

De marathon is een van de populairste afstanden die overal ter wereld wordt gelopen. Elk jaar worden er honderden wedstrijden georganiseerd. Maar wie heeft ooit besloten om hardloopwedstrijden te houden over een afstand van exact 42,195 km?

Om te beginnen is Marathon een stadje in Griekenland en de locatie van de beroemde Slag bij Marathon in 490 v. Chr., toen de invasiemacht van de Perzen werd verslagen door de Atheners. Volgens de legende werd de boodschapper Pheidippides teruggestuurd naar Athene met het nieuws van de overwinning. Hij rende de hele afstand zonder te stoppen en riep bij aankomst: "We hebben gewonnen!" voordat hij in elkaar zakte en door uitputting overleed.

Pheidippides is niet alleen de eerste marathonloper, maar meteen ook de eerste marathondode. Zoals bekend overlijden er nog wel eens mensen tijdens een marathon, de schatting is 1 - 2 per 100.000 duizend lopers. Als Pheidippides in onze tijd had geleefd had hij kunnen weten dat extreme inspanning en dat bij warme, griekse, omstandigheden leid tot veel vocht verlies, vooral aan het einde van een marathon kan dit leiden tot uitdroging met als gevolg indikken van het bloed en het makkelijker ontstaan van stolsels in bijvoorbeeld het hart met fatale gevolgen. Kan ook zijn dat hij een aangeboren hartafwijking had, waardoor een fatale ritme stoornis ontstaat, of afwijkende kransslagaders, iets wat alleen met moderne onderzoekingen gevonden kan worden. Het verhaal uit de oudheid vertelt ons niet of Pheidippides onderweg voldoende gedronken heeft. Als hij dit laatse wel had gedaan, dan had het zijn kans op overleven sterk vergroot.

 

Of dit echt gebeurd is of niet, is een ander verhaal (historici zijn het er niet over eens), maar de weg van Marathon naar Athene is inderdaad 42 kilometer lang. Aan het einde van de 19e eeuw ontstond pas het idee om een wedstrijd over deze afstand te houden.

De moderne marathon is ook op een andere manier verbonden met het oude Griekenland, namelijk via de Olympische Spelen. De Grieken hielden om de vier jaar Olympische Spelen, een festival dat bestond uit atletiekwedstrijden en plaatsvond in Olympia, ter ere van Zeus. Er bestaan diverse legenden over de oorsprong van deze traditie, maar waarschijnlijk begonnen de spelen in de 8e eeuw v. Chr. en werden vervolgens meer dan duizend jaar lang gehouden.





Peter op trainingskamp in het Olympia Stadion te Olympia net na de start
vanaf de oude startlijn, verder v.l.n.r zijn loophazen Noa, Jonne, Luco en Elsa

 
De Olympische traditie werd in de 19e eeuw nieuw leven ingeblazen in Europa, en er werd besloten ook een langeafstandsloop in het programma op te nemen: de marathon. De man aan wie dit idee wordt toegeschreven, heet Michel Bréal, een Franse filoloog die het idee voorlegde aan de oprichter van het Internationaal Olympisch Comité, Pierre de Coubertin.

En zo werd in 1896 tijdens de eerste moderne Olympische Spelen in Griekenland, de eerste marathonwedstrijd gelopen. Zeventien lopers namen deel aan de wedstrijd waarvan slechts negen de finish haalden. De wedstrijd werd gewonnen door de Griek Spyridon Louis. Deze wedstrijd ging overigens over een afstand van 40 km.

De officiële afstand van de marathon zoals die tot heden geldt, werd voor het eerst gelopen bij de derde Olympische Spelen, die van 1908 in Londen. Toen werd de oorspronkelijke afstand van 25 mijl verlengd naar 26 mijl, dit om louter organisatorische redenen ten gevolge van een verzoek van het Britse koningshuis. De afstand kwam enigszins overeen met die van de eerste Griekse marathon: 42 km en 195 meter, de afstand tussen de start op het terrein voor Windsor Castle tot de finishlijn die precies voor de Koninklijke tribune in het White City Stadion in West-Londen was uitgezet.
Op de volgende Olympische Spelen werd er echter weer een andere afstand gelopen, en pas 12 jaar later werd internationaal definitief vastgelegd dat de marathon over 42 km en 195 meter verlopen zou moeten worden.

De marathon werd al snel razend populair, maar bleef tot ver in de tweede helft van de 20e eeuw een evenement alleen voor mannen. Dit leidde tot steeds meer protest van vrouwelijke atleten. Soms waren er vrouwen die onofficieel de marathon liepen, zoals Kathrine Switzer, die in 1967 de marathon van Boston uitliep.

Het zou toch nog tot 1984 duren voordat de marathon voor vrouwen werd opgenomen als Olympisch onderdeel. In dat jaar werd in Los Angeles de Amerikaanse hardloopster Joan Benoit de eerste vrouw die een Olympische marathon won.

In 2010 vierde de wereld de 2500e verjaardag van de marathon. Wereldwijd worden er elk jaar honderden marathons georganiseerd, en het aantal vrouwelijke deelnemers blijft stijgen. Er zijn tegen woordig tal van hardloopevenementen uitsluitend voor vrouwen.

Bovenstaande informatie komt van Dutch Dunners en de Atletiekunie / ASICS, behalve het cursieve gedeelte en de getoonde foto.

Sponsorproject NYC Marathon

Beste lezers,

Om de NYC Marathon extra glans te geven hebben we als groep een goed doel er aan gekoppeld.
Dit zal zijn de Vereniging Vrienden van het Wilhelmina Kinderziekenhuis te Utrecht.  Deze vereniging stelt zich tot doel zeer zieke kinderen een zo'n aangenaam mogelijk verblijf in het ziekenhuis te geven tijdens de strijd tegen hun ziekte.

Persoonlijk koppel ik ook de locale vereniging Aktie voor Aktie hieraan. De verdeling van de sponsorbedragen zal op 50/50 basis zijn.

Aktie voor Aktie is een vereniging onstaan op initiatief vanuit de plaatselijke bevolking van Vleuten-De Meern. Al bijna 30 jaar werken vrijwilligers uit onze gemeenschap aan dit doel. In die jaren is veel hulp geboden in diverse gebieden van de derde wereld, vooral in Noord-Oost Brazilie.

Jullie bijdragen zijn welkom ofwel in de daarvoor bestemde bus op de Huisartsenpraktijk De Weerark aan de Zandweg 147 te De Meern ofwel door een bedrag over te maken op rekening nummer 3414.22.967 van Aktie voor Aktie, onder vermelding van Marathon NY Peter van Liere.

Ik hoop en verwacht dat alle steun en support (zowel moreel als financieel) mij door de moeilijke momenten tijdens de marathon zullen slepen!

Waarom een marathon?

Ja, waarom een marathon. En dan voor iemand die ruim de 50 jaar gepasseerd is.

Je bewijzen soms? Voor je vrouw en kinderen, voor jezelf of voor je vrienden en nog verder weg de rest van de wereld? Jezelf een doel stellen? Of gewoon omdat je het leuk vind. Wel dat laatste valt soms zwaar tegen, in de koude en sneeuw lopen, of in de regen of bij 30 graden een berg op in Corsica., dat is eigenlijk helemaal niet leuk. Een paar jaar geleden met een groep de Kilimandjaro in Tanzania beklommen, ook een uitdaging of beter gezegd een project. Heeft zeker raakvlakken met het voornemen om een marathon te gaan lopen.

Al schrijvend de komende tijd kom ik er mogelijk meer en meer achter van het waarom. Misschien toch wel omdat het leuk is, een kick geeft, de spanning, de fysieke prestatie, de grenzen van de mogelijkheden van je lichaam zoeken. Met die zaken zijn vele mensen op allerlei manieren bezig, of het nu bungee jumpen is of klimmen naar de toppen van de Himalaya. Bij mij gold altijd wel dat ik een zekere mate van controle over de situatie wilde houden, je zou kunnen zeggen met de benen op de grond wil blijven. De Kilimandjaro was zo'n voorbeeld, touwen en hangen in stijgijzers was niet nodig. Wel motivatie en af kunnen zien bij moeilijke fysieke omstandigheden.

Al een paar jaar droomde ik van een marathon lopen, maar blessures op diverse plaatsen of  maar nauwelijks de finisch van een halve marathon halend, maakte mij steeds weer wakker uit die droom.  De kalender jaren, anders gezegd, mijn leeftijd, ging ook meer en meer meespelen. Moest het maar uit mijn hoofd zetten en tevreden zijn met een paar halve marathons van onder de 2 uur. Had me daar min of meer wel bij neergelegd. En toch sta ik nu ingeschreven voor NYC Marathon 2012, heb een startbewijs, heb inmiddels de nodige kilometers afgelegd. Hoe kan dat zo?

Oktober 2011 vroeg Lea v. D., die ik nog kende sinds de tijd van de lagere school in De Meern of ze me mocht intervieuwen om de spits af te bijten in een nieuwe rubriek van de locale krant "de Brug", mensen die door hun werk bekend zijn in De Meern, maar waar de gemiddelde Merenees niet zoveel van zijn/haar achtergrond weet. Tijdens dat intervieuw vroeg Lea naar een wens voor de toekomst. Het artikel vinden jullie hieronder:

Via via kwam deze informatie bij Gerard Peek, die bezig was een groep te formeren om in november 2012 de marathon New York te gaan lopen, zelfs mensen die nog nooit gelopen hadden konden intekenen. Het logistieke deel zou allemaal geregeld worden en Gerard zou de begeleiding en de coaching op zich nemen. Gerard vroeg mij of ik belangstelling had. Dat was even moeilijk. Besefte dat het now or never zou zijn. Waar ga ik de tijd vandaan halen, hoe vertel ik het Lisette, hoe zal ze reageren, kan ik het wel? Ben ik wel gezond genoeg. Kortom, vele vragen en afwegingen. Wordt vervolgd.

Tenslotte, hoe was de afgelopen trainingsweek? Na de Singelloop was het herstel goed, de dinsdag rustig 13 km gelopen, woensdag op de baan intervaltraining 15 km. en donderdag wederom rustig 15 km. Vandaag, zondag extra lange duurloop, ruim 27 km en dat in 2.42 uur, het bracht me tot Haarzuilens en nog wat verder. De marge van mijn te halen eindtijd begint in beeld te komen. Het weer was ideaal, 15 graden, nauwelijks wind en een flauw zonnetje. Voor de getallenfreaks: het calorieverbruik was ongeveer 1900 calorieen, mijn gemiddelde hartfrequentie was 143 slagen/minuut. Je moet dan weten dat mijn maximaal te bereiken hartfrequentie 183 slagen per minuut is. Idealiter had ik getrained in zone 5, dwz 50 slagen onder mijn maximale hartfrequentie, zat daar iets boven, maar dat is eigenlijk al het hele jaar zo.

Nog wat getallen: mijn gewicht was na deze duurloop 1 1/2 kg minder en vanochtend was mijn rusthartfrequentie 49 slagen per minuut. Tijdens de duurloop heb ik 750 ml. energiehoudend vocht gedronken. Nog vier weken te gaan!!