Je bewijzen soms? Voor je vrouw en kinderen, voor jezelf of voor je vrienden en nog verder weg de rest van de wereld? Jezelf een doel stellen? Of gewoon omdat je het leuk vind. Wel dat laatste valt soms zwaar tegen, in de koude en sneeuw lopen, of in de regen of bij 30 graden een berg op in Corsica., dat is eigenlijk helemaal niet leuk. Een paar jaar geleden met een groep de Kilimandjaro in Tanzania beklommen, ook een uitdaging of beter gezegd een project. Heeft zeker raakvlakken met het voornemen om een marathon te gaan lopen.
Al schrijvend de komende tijd kom ik er mogelijk meer en meer achter van het waarom. Misschien toch wel omdat het leuk is, een kick geeft, de spanning, de fysieke prestatie, de grenzen van de mogelijkheden van je lichaam zoeken. Met die zaken zijn vele mensen op allerlei manieren bezig, of het nu bungee jumpen is of klimmen naar de toppen van de Himalaya. Bij mij gold altijd wel dat ik een zekere mate van controle over de situatie wilde houden, je zou kunnen zeggen met de benen op de grond wil blijven. De Kilimandjaro was zo'n voorbeeld, touwen en hangen in stijgijzers was niet nodig. Wel motivatie en af kunnen zien bij moeilijke fysieke omstandigheden.
Al een paar jaar droomde ik van een marathon lopen, maar blessures op diverse plaatsen of maar nauwelijks de finisch van een halve marathon halend, maakte mij steeds weer wakker uit die droom. De kalender jaren, anders gezegd, mijn leeftijd, ging ook meer en meer meespelen. Moest het maar uit mijn hoofd zetten en tevreden zijn met een paar halve marathons van onder de 2 uur. Had me daar min of meer wel bij neergelegd. En toch sta ik nu ingeschreven voor NYC Marathon 2012, heb een startbewijs, heb inmiddels de nodige kilometers afgelegd. Hoe kan dat zo?
Oktober 2011 vroeg Lea v. D., die ik nog kende sinds de tijd van de lagere school in De Meern of ze me mocht intervieuwen om de spits af te bijten in een nieuwe rubriek van de locale krant "de Brug", mensen die door hun werk bekend zijn in De Meern, maar waar de gemiddelde Merenees niet zoveel van zijn/haar achtergrond weet. Tijdens dat intervieuw vroeg Lea naar een wens voor de toekomst. Het artikel vinden jullie hieronder:
Via via kwam deze informatie bij Gerard Peek, die bezig was een groep te formeren om in november 2012 de marathon New York te gaan lopen, zelfs mensen die nog nooit gelopen hadden konden intekenen. Het logistieke deel zou allemaal geregeld worden en Gerard zou de begeleiding en de coaching op zich nemen. Gerard vroeg mij of ik belangstelling had. Dat was even moeilijk. Besefte dat het now or never zou zijn. Waar ga ik de tijd vandaan halen, hoe vertel ik het Lisette, hoe zal ze reageren, kan ik het wel? Ben ik wel gezond genoeg. Kortom, vele vragen en afwegingen. Wordt vervolgd.
Tenslotte, hoe was de afgelopen trainingsweek? Na de Singelloop was het herstel goed, de dinsdag rustig 13 km gelopen, woensdag op de baan intervaltraining 15 km. en donderdag wederom rustig 15 km. Vandaag, zondag extra lange duurloop, ruim 27 km en dat in 2.42 uur, het bracht me tot Haarzuilens en nog wat verder. De marge van mijn te halen eindtijd begint in beeld te komen. Het weer was ideaal, 15 graden, nauwelijks wind en een flauw zonnetje. Voor de getallenfreaks: het calorieverbruik was ongeveer 1900 calorieen, mijn gemiddelde hartfrequentie was 143 slagen/minuut. Je moet dan weten dat mijn maximaal te bereiken hartfrequentie 183 slagen per minuut is. Idealiter had ik getrained in zone 5, dwz 50 slagen onder mijn maximale hartfrequentie, zat daar iets boven, maar dat is eigenlijk al het hele jaar zo.
Nog wat getallen: mijn gewicht was na deze duurloop 1 1/2 kg minder en vanochtend was mijn rusthartfrequentie 49 slagen per minuut. Tijdens de duurloop heb ik 750 ml. energiehoudend vocht gedronken. Nog vier weken te gaan!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten